منصب چراغچی باشی در عتبات عالیات‏

پادشاهان مختلف ایران پس از اسلام، با توجه به ارادت و علاقه‏ی شدید مردم ایران به امامان شیعه و حرم‏های شریف ایشان در عتبات عالیات و بنا به برخی اعتقادات و ملاحظات عقیدتی و سیاسی، توجه ویژه‏ای به آبادی، توسعه و تکریم این اماکن و شهرهای مقدس مبذول داشتند، از جمله اقدامات آن‏ها اهدای چهل‏چراغ‏ها، قندیل‏ها و شمعدان‏های گرانبها بود. برای روشن نگاه‏داشتن و حفاظت یک یا چند چهل‏چراغ و شمعدان، یک متولی از طرف دولت ایران تعیین می‏شد که به وی چراغچی می‏گفتند. در این مقاله پس از مقدمه‏ای کوتاه، با استفاده از کتاب‏های مربوط و اسناد وزارت خارجه، اقدامات پادشاهان ایران نسبت به عتبات عالیات، منصب چراغچی‏باشی و وظایف و مسائل مرتبط بدان مورد بررسی قرار می‏گیرد.